تحلیل رابطۀ بین مهارت زندگی و مسئولیت پذیری دانشجویان دانشگاه کاشان

هدف: هدف تحقیق حاضر، تحلیل رابطۀ بین مهارت های زندگی با میزان مسئولیت پذیری دانشجویان دانشگاه بود. روش: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر اجرا، توصیفی- همبستگی بوده، جامعۀ آماری آن، کلیۀ دانشجویان دانشگاه کاشان در سال تحصیلی 94-1393 شامل 7132 نفر بود که با استفاده از فرمول حجم نمونۀ کوکران و به روش تصادفی طبقه ای، 237 نفر به دست آمد. ابزار گردآوری اطلاعات تحقیق، دو پرسشنامۀ استاندارد «مهارت زندگی» و پرسشنامۀ استاندارد «مسئولیت پذیری» بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت در شش مؤلفه بود که روایی هر دو به صورت محتوایی توسط کارشناسان، تأیید و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای مهارت زندگی، 86/0و مسئولیت پذیری، 91/0 برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و آزمون تی) با استفاده از نرم افزار آماری اس.پی.اس.اس. انجام گرفت. یافته ها: میانگین هر یک از مؤلفه های مهارت زندگی و مسئولیت پذیری در دانشجویان، بالاتر از حد متوسط بود. بین مهارت زندگی و مؤلفه های مسئولیت پذیری رابطۀ مثبت و معنادار وجود دارد. ضریب رگرسیون نشان داد مهارت زندگی قابلیت پیش بینی مسئولیت پذیری دانشجویان را دارد. همچنین بین مهارت های زندگی و مسئولیت پذیری دانشجویان، بر حسب جنسیت و مقطع تحصیلی تفاوت معنادار وجود ندارد؛ اما این تفاوت بر حسب رشتۀ تحصیلی و سال ورود معنادار است. نتیجه گیری: آموزش مهارت زندگی، فرد را قادر می سازد مسئولیت های نقش فردی و اجتماعی خود را بپذیرد و نیازها، انتظارات و مسائل روزانه را به شکل اثربخشی پاسخ دهد.